ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිංහ

ප්‍ර‍වීණ ගී පද සාහි­ත්‍ය­වේ­දි­යෙකු, කවි­යෙකු, නව­ක­තා­ක­රු­වෙකු, පුව­ත්පත් කලා­වේ­දි­යෙකු වූ අජන්තා රණ­සිංහ යනු රූප­කා­යෙන් වැඩි­හිටි එහෙත් කෙළි­ලොල් පෙනු­ම­කින් යුක්ත වූ, අපූර්ව මිනි­සෙකි. ඔහු ගේ ඇඳුම් පැල­ඳුම් භාවි­තය, කොණ්ඩය පීරා තිබුණු ආකා­රය, කතා­බහ විලා­සය ඔහුට ම අනන්‍ය වූ සදා­කා­ලික තාරු­ණ්‍ය­කින් යුක්ත විණි. ඉතාම සක්‍රීය පුද්ග­ල­යෙකු වශ­යෙන් හැසි­රෙන ඔහු වැන්නෙකුගෙන් බලා­පො­රොත්තු විය හැකි ආකා­රයේ නිර්මාණ රාශි­යක් ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිං­හ­යන් අතින් රචනා වී තිබීම එක් අත­කින් පුදු­ම­යක් නො වේ. ඔහු තුළ සදා­කා­ලික තාරු­ණ්‍ය­යක් සහිත නිර්මා­ණ­ක­රු­වෙක් ජීවත් වූයේ ය. ඒ නිසා ම මෙරට ගී පද සාහිත්‍ය රස­කා­මීන්ට මධුර ගීතා­ව­ලි­යක් රස විඳීමේ දුර්ලභ අව­ස්ථාව ද හිමි­විණි. සරල, යහ­පත් මිනි­සෙකු ලෙස ඔහු විසින් රචිත ගී පද රැස මෙරට සිංහල ගීත වංශයේ සුවි­ශේෂ කඩ­ඉ­මක් සල­කුණු කරන බව අවි­වා­දිත ය.

 පණ්ඩිත් අම­ර­දේ­ව­යන් ගේ සිට නූතන ගායන ශිල්පියා දක්වා වූ පර­ම්පරා ගණ­න­කට ගී පද රචනා කිරීමේ හසළ කුස­ල­තා­වක් ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිං­හ­යන්ට තිබිණි. එය නොසි­ඳුණු ප්‍රති­භා­වකි.

 අද්‍ය­තන සිංහල ගීත වංශය දශක කිහි­ප­යක් තුළ ගොඩ­නැ­ඟුණු විශිෂ්ට සාහිත්‍ය ධාරා­වකි. 

50 දශ­ක­යෙන් පමණ පසු වඩා­ලාත් නූත­න­ක­ර­ණය වූ එය පරි­ණත සාහි­ත්‍ය­වේ­දීන් අතින් ක්‍රම­යෙන් පරි­ණා­ම­යට පත් වූ බව කිය හැකි ය. රාජ­කීය සහ ආග­මික මූල­යෙන් විදග්ධ මුහු­ණු­ව­ර­කට ලක්කර තිබුණු නිර්මා­ණා­ත්මක සිංහල භාෂාව සරල, බහු­ජ­න­ප්‍රිය නූතන භාෂා­වක් බවට පත්වූයේ සමාජ දේශ­පා­ල­නික ක්‍රියා­ව­ලි­ය­කට ද හසු­වෙ­මිනි. ඊට බලපෑ විවිධ සමාජ මූල­යන් තිබේ.

සිංහල ගීතය විෂ­ය­යෙහි මෙලෙස බලපා තිබෙන භාෂා­ත්මක සමාජ යථා­ර්ථය පිළි­බඳ මූලික අද­හ­සක් ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිං­හ­යන් විසින් රචනා කෙරුණු ගී පද රචනා සමූ­හය ගැඹු­රින් විශ්ලේ­ෂ­ණය කරන විට අව­බෝධ කර­ගත හැකි ය. ඔහුගේ ගී පද රචනා විචිත්‍ර ය. විවිධ ය. අර්ථ­පූර්ණ ය. සරල ගීතය මෙන් ම සිනමා ගීතය ද ඔහුට අතැ­ඹු­ලකි.

 දෙන ලද හෝ සිතන ලද ප්‍රස්තු­ත­යක් ගී පද රච­න­යක් බවට පරි­ව­ර්ත­නය කර­ගැ­නීමේ සියුම් නිර්මා­ණා­ත්මක පරි­චය ඔහුට නොමඳ ව පැව­තිණි. ගැමි සහ නාග­රික පරි­ස­ර­යන්හි තුල­නා­ත්මක ව විසී­මෙන් ලද ජීවන අත්දැ­කීම් ද ඇතැම් විට ඊට පිටි­බල දෙන්නට ඇත. 

 පුරා­තන පෙර­දිග රාජ කුමා­රි­කා­වන් ගේ සංස්කෘ­තික සම්ප්‍ර­දා­යට අයත් ‘ස්වයං­ව­රය’ වැනි තේමා­වක් අළලා නූත­න­වාදී ගී පද පෙළක් රචනා කළ ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිං­හයෝ ඔහුගේ භාෂා අධි­ප­ති­ත්වය පිළි­බඳව අපට කදිම නිද­ර්ශ­න­යක් සපයා තිබේ.

මංගල මල්දම පතා හිඳිමි මම

මට නොවෙද ළඳේ වත මන­කල්

උකුළු මුකුළු පෙම – මුකුළු පෙම …

මංගල මල්දම පතා හිඳිමි මම

මට නො වෙද ළඳේ නෙත නිලු­පුල්

සලිත ලලිත පෙම – ලලිත පෙම …

කිරි සාග­ර­යෙන් කිඳුරු ලියන් ආවා

මට පෙම් මුතු­ලැල් පල­ඳ­න­වයි කීවා

දුර නඳුු­න්වනේ දේව ළඳුන් ආවා

මට මල්සර ගේ දුන්න අරන් ආවා …

කිඳුරු ලතා­විය

දිවිය කුමා­රිය

මට මොටද ළඳේ ඇත්නම්

ඔබ දේහ සුරූ­පය …

සද්දන්ත කුලේ ඇතා පිටින් එන්නම්

රන් පාවඩ මත කැන්දා ගෙන එන්නම්

රන් මිරි­වැඩි රන් කසීසළුත් දෙන්නම්

ගාන්ධා­ර­යෙන් විල­වුන් ගෙන එන්නම්

පොකුරු සිනා­වයි

දෑස ඉනා­වයි

ගත සුවඳ කොකුම් බිඟු­රොන්

හද ගීත ලතා­වයි …

මෙලෙස සම්භාව්‍ය භාෂාවේ එන යෙදුම් වඩා­ලාත් සරල භාෂා ආකෘ­ති­යක් තුළ බහා, තරුණ කුමා­ර­ව­රුන්ගේ තේජස තත්ත්වා­ක­ර­යෙන් නිරූ­ප­ණය කරන ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිංහ, සිංහල භාෂාවේ තිබෙන විභ­ව­තාව කදි­මට ප්‍රකට කරයි.

 මිල්ටන් මල්ල­වා­රච්චි ගාය­න­වේ­දි­යාට ‘මේ මැයි ගහ යට දව­සක් දා’ යනු­වෙන් තමන් ගේ අතිපෞද්ග­ලික අත්දැ­කී­මක් රචනා කරන්නේ ද, ඒ අජන්තා රණ­සිං­හ­යන් ම ය. 

‘කුරු­ම්බැට්ටි මැෂිමේ’ නමින් ළමා ගීත­යක පද­වැ­ලක්, කරු­ණා­රත්න අබේ­සේ­ක­ර­යන් ගේ ‘ළමා­පි­ටිය’ වැඩ­ස­ට­හ­නට සහ­භාගි වන සම­යේදී ම රචනා කළ යෞවන වියේ සිටි අජන්තා රණ­සිංහ පසු­කා­ලීන ව රන්කෙ­න්දෙන් බැඳ වික­සිත පෙම් පුංචි දව­ස්වල නින්දට යද්දී, රෑ පැල් රකින, රෑ දුරු රට මේ, සිරි­මහ බෝමැඩ, ආශා නිරාශා මැවූ, මල්ලි­ය­කම් රැඳි, මල් පොකුරු පොකුරු, ඉතින් ඊට පස්සේ, ආදර සැම­රුම්, සංගීත මඬලේ, කල්පනා ලොව මල්වනේ, මුව මුක්තා ලතා, දේදු­න්නෙන් එන සම­න­ලුනේ, වීදි කොණේ මාවත අද්දර, කිරි කවඩි සිනා, හන්තානේ කඳු­මුදුන සිසාරා, මල්ලිකා කියා රැව­ටිලා, පුංචි ගෙලට පෙති ගෝමර, සුවඳ දැනී දැනී, ඉඳු­නිල් ගඟු­ලැල් වැනි ජන­ප්‍රිය ගීත රැසක ගී පද රචනා කළේ ය. 

 තිල­ක­රත්න කුරු­වි­ට­බ­ණ්ඩාර, කරු­ණා­රත්න අම­ර­සිංහ වැනි ප්‍රාමා­ණි­ක­යන්ගේ එක පාසල් පන්ති සග­යෙකු වූ ආචාර්ය අජන්තා රණ­සිං­හයෝ 1971 වර්ෂ­යේදී ගී පද රචනා පොතක් ලියා පළ කර, ‘වික­සිත පෙම්’ නමින් තවත් කෘති­යක් 1975 වර්ෂ­යේදී රචනා කළ හ. 

වෘත්ති­යෙන් ලේක්හ­වුස් පුව­ත්පත් ආය­ත­නයේ සේවය කළ ඔහු 2016 පෙබ­ර­වාරි 27වැනිදා අභා­ව­ප්‍රාප්ත වූයේ ය.

– දීපානි –

Source – සිළුමිණ

රණසිංහ ආරච්චිලාගේ අජන්තා සරත්කුමාර රණසිංහ යැයි කියූ පමණින් කිසිවකුත් නොහඳුන එහෙත්, අජන්තා රණසිංහ යැයි කියූ පමණින් නොහඳුනන කෙනෙක් නැති ඔහු 1940 මැයි 30 වන දින කුරුණෑගල තලම්මහර නම් පිටිසර ග්‍රාමයේ දී මෙලොව එළිය දකින්නේ සුභාවිත සිංහල ගීතය පෝෂණය කිරීම සඳහා වන ප්‍රතිභා ශක්තිය ද මිට මොළවාගෙන ය. වසර හැත්තෑහයක සිය දිවි සැරිය තුළ ඔහු විසින් විරචිත මියුරු ගීතාවලිය ඒ බව අපට මැනවින් සනාථ කොට තිබේ.

වසර හතළිහක් තරම් දීර්ඝ ඔහුගේ නිර්මාණ ජීවිතයේ දී ඔහු සිනමාපට හැටකට පමණ ගීත රචනයෙන් දායක වී ඇති අතර, එදා මෙදා තුර ඔහු විසින් විරචිත ගීත සංඛ්‍යාව ගීත හයසියයකට අධික ය.

පන්නල රජයේ පාඨශාලාවෙන් මූලික අධ්‍යාපනය හැදෑරූ කුඩා අජන්තා ද්විතීයික අධ්‍යාපනය ලැබුවේ නුගේගොඩ ශාන්ත ජෝන් විද්‍යාලයෙනි. තරුණවියට පත් අජන්තා රණසිංහ විවාපත් වූයේ ද සංගීත පවුලකට අයත් සුන්දර යුවතියක සමඟ ය. ඒ, එවක අතිශය ජනාදරයට පත් ගායිකාවක වූ කෝකිලදේවී වීරතුංගගේ දියණියක වන සරෝජනී වීරතුංග සමඟ ය.

අජන්තා රණසිංහයන් ගීත රචනා කලාව ආරම්භ කරන්නේ එවකට කරුණාරත්න අබේසේකරයන් ගුවන්විදුලියට නිෂ්පාදනය කළ ළමා මණ්ඩපයට බොදු බැති ගීයක් රචනා කරමිනි. ඒ වකවානුවේ දී ම ඔහු ප්‍රවීණ සිනමාකරුවකු වූ කේ.ඒ.ඩබ්ලිව්. පෙරේරා ගුවන්විදුලියට නිෂ්පාදනය කළ ‘රේඩියෝ සඟරාව’ට ද සහභාගී වී තිබේ.

අජන්තා රණසිංහයන් අප හඳුනාගෙන සිටින්නේ ගීත රචකයකු ලෙස ය. එහෙත්, ඔහු කවියකු, කෙටිකතාකරුවකු, පුවත්පත් කලාවේදියකු ලෙස විවිධ ක්‍ෂේත්‍රවල නියැලෙමින් දස්කම් විස්කම් පෑ කලාකරුවෙකි. ‘හොඳ ගීත රචකයකු වීමට පෙර හොඳ කවියකු විය යුතු ය’ යන කියමන සනාථ කරමින් මුල් කාලයේ සිට ම කාව්‍යකරණයේ නියැලුණු ඔහු සිය ප්‍රථම කවි සරණිය ‘තිවංක රේඛා’ නමින් එළි දක්වන්නේ 1964 වසරේ දී ය.

ඊට අමතරව ඔහු ‘සිළුමිණ’, ‘පෙරමුණ’ වැනි පුවත්පත්වල ළමා අතිරේක සඳහා කවි, කෙටිකතා සම්පාදනය කරමින් මෙරට ළමා පරපුර සාහිත්‍ය රසාස්වාදයෙන් ඥානනය කළේ ය. ඒ අතර ඔහුගේ කවි ‘සිළුමිණ’, ‘වනිතා විත්ති’, ‘ලංකාදීප’ වැනි පුවත්පත්වල ද නිතර ම පාහේ පළවී ය.

ඔහුගේ පුවත්පත් කලා ජීවිතය ආරම්භ වූයේ, ඔහු ‘දිනමිණ’ පුවත්පතේ මාණ්ඩලික වාර්තාකරුවකු ලෙස තෝරාගැනීමත් සමඟ ය. ඉන්පසු එහි උප කර්තෘ, ප්‍රාදේශීය ප්‍රවෘත්ති කර්තෘ, අතිරේක ප්‍රධාන උප කර්තෘ, ප්‍රධාන උප කර්තෘ, විශේෂාංග කර්තෘ ලෙස උසස්වීම් ලද ඔහු, අවසානයේ ‘නවයුගය’ පුවත්පතේ ප්‍රධාන කර්තෘ ධුරය ද හෙබවී ය.

ඔහු මෙරට ජනප්‍රිය ගායක ගායිකාවන් සඳහා ගීත රචනා කිරීම ආරම්භ කරන්නේ පුවත්පත් කලා ජීවිතයෙන් වසර තිහකට පමණ පසුව ය. ඔහු එසේ රචනා කළ ගීත රසිකයන් අතර බෙහෙවින් ජනාදරයට පත් වූ අතර, ‘සරසවි’, ‘ධක්‍ෂක්‍’, ‘රාජ්‍ය සාහිත්‍ය’, ‘රයිගම්’, ‘සුමති’ සහ ‘කුමාරතුංග මුනිදාස අනුස්මරණ’ ආදී මෙරට ප්‍රමුඛ පෙළේ සම්මාන රැසකින් පිදුම් ලැබී ය. කෘතහස්ත ගීත රචකයකු ලෙස ප්‍රකට අජන්තා රණසිංහයන් ගුවන්විදුලියේ ‘බී’ ශ්‍රේණියේ ගායකයකු බව බොහෝදෙනෙක් නොදනිති.

1976 වසරේ තිරගත වූ ‘වාසනා’ සිනමාපටයෙන් ආරම්භ වූ ඔහුගේ සිංහල චිත්‍රපට ගීතාවලිය චිත්‍රපට තුන්සියයක් පමණ දක්වා විහිද ගියේ ය. ‘වල්මත් වූවෝ’ (1976), ‘දුහුළු මලක්’ (1976), ‘ආශා’ (1976), ‘හරියට හරි’ (1976), ‘නෑදෑයෝ’ (1976), ‘පෙම්බර මදූ’ (1977), ‘ඇගේ ආදර කතාව ’(1977) ‘ජනක සහ මංජු’(1978), ‘සාරා’(1978), ‘දීපාංජලී’(1978), ‘සසර’(1978),‘ගැහැණියක්’(1979) ‘අමල් බිසෝ’(1979), ‘මුවන්පැලැස්ස’(1979), ‘වසන්තයේ කුණාටුවක්’(2001), ‘කුමරි බඹසර හැඬූ දා’(2001), ‘සීතල ගිනිකඳු’(2002), ‘මඟුල් සක්වල’(2002), ‘වෑලා ඉන් ලන්ඩන්’(2003), ‘සුදුසළු’(2003), ‘සුමේධා’(2004), ‘ලෙෆ්ට් රයිට් සර්’(2004), ‘ප්‍රේමවන්තයෝ’(2004) ‘සඳුනි’(2005), ‘අළු යට ගිනි’(2005), ‘එක මලක පෙති’(2006), ‘නිලම්බරේ’(2006), ‘රණහංසි’(2006), ‘රන් කෙවිට’(2007), ‘ෆස්ට් ලව් පූජා’(2007), ‘වැඩ බැරි ටාසන් මැති සබයට’(2008), ‘පිටසක්වල කුමාරයයි පැංචො හතයි’(2008), ‘ඇයි ඔබ තනිවෙලා’(2008), ‘අලි සුරතල්’(2009), ‘ජූලියා’(2009), ‘කන්‍යාවී’(2009), ‘වස්සානයක සෙනෙහස’(2012), ‘රාස්ස කැලේ’(2014), ‘සංජනා’(2015), ‘ආත්ම වරුසා’(2015) යන සිනමාපට ඒ අතර වේ.

‘තිවංක රේඛා’ කුළුඳුල් කවි සරණියෙන් ආරම්භ වූ ග්‍රන්ථකරණය පිළිබඳ ඔහුගේ ශක්‍යතාව ‘තුන්පත් රටා’, ‘ජනකාන්තයින්ගේ මනකාන්ත කතා’, ‘ළඳුනි මට වරම් නැත’, ‘වින්කල් බාස්’, ‘ක්‍රිස්තුනි කරුණා කළ මැනව !’, ‘සිහින කුමරා සහ ඔතාමෝ’ වැනි කෘති රැසක් දක්වා විහිද ගියේ ය.

පරම්පරා කිහිපයක ගායක ගායිකාවන් රැසක් සඳහා ගීත රචනා හාරසිය ගණනක් පමණ වෙනුවෙන් සිය ගී උල්පත අවදි කර ඇති ආචාර්ය අජන්තා රණසිංහයන් ලියූ ගී රචනා තවත් චිරාත්කාලයක් සුභාවිත සිංහල ගීතයට ආදරය කරන රසික ජන මන පුබුදුවන බව අපට දිනෙන් දින තහවුරුවන්නේ ඔහු අප හැරගොස් ඇතත්, ඔහුගේ රසිකයන් තවමත් ඔහු බුහුමනට පාත්‍ර කරමින් සිටින හෙයිනි.

– අනුර බී. සෙනෙවිරත්න –
සංස්කරණය – රුවන් ජයවර්ධන

Source – දිවයින

Ajantha Ranasinghe